Ενας ληστής έργων Τέχνης εισβάλλει σε ένα μοντέρνο ρετιρέ στο Μανχάταν για να κλέψει πίνακες ανεκτίμητης αξίας. Ομως, το σύστημα συναγερμού ενεργοποιείται, κλειδώνει αυτόματα κάθε έξοδο και τον παγιδεύει στο διαμέρισμα. Βρίσκεται κλειδωμένος με υποτυπώδες φαγητό, χωρίς νερό, στους 40 βαθμούς ενός χρυσού κλουβιού. Κανείς δεν ξέρει ότι είναι εκεί, κανείς δεν τον βλέπει από τις μεγάλες τζαμαρίες, κανείς δεν πρόκειται να έρθει να του ανοίξει την πόρτα...
Είναι πραγματικά πολύ δελεαστική η υπόθεση του έργου. Αλλο τόσο δελεαστικό είναι αυτός ο ήρωας να ερμηνεύεται από τον σπουδαίο Γουίλεμ Νταφόε, που ήρθε πρόσφατα στη χώρα μας για τις ανάγκες της διαφήμισης της ταινίας. Ομως, με τρεις λέξεις θα περιγράψουμε αυτό που νιώσαμε βλέποντάς την. «Ανθρακες ο θησαυρός». Ουσιαστικά δυνατό σενάριο δεν υπάρχει πέρα από την κεντρική ιδέα. Ο ήρωάς μας περνάει δίπλα από τον θάνατο και δεν εκφράζει κάποιο βαθύ συναίσθημα, ούτε καν μια εσωτερική σκέψη για τη ζωή του. Απλώς προσπαθεί να επιβιώσει σχεδόν αμήχανα και δήθεν «εφευρετικά» στο διαμέρισμα που εγκλωβίστηκε. Πόσο να κρατήσει αυτό τον θεατή στην αίθουσα;
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr