Ο Ρουμάνος σκηνοθέτης Κρίστιαν Μουντζίου, από τους βασικούς δημιουργούς του «νέου ρουμανικού κύματος», βραβευμένος με το Χρυσό Φοίνικα των Κανών, το 2007 για την ταινία του, «Τέσσερις μήνες, τρεις βδομάδες και δυο μέρες», επιστρέφει με την ταινία, «R.M.N.», μια εικόνα των ανατροπών που επέφερε στις ευρωπαϊκές χώρες η παγκοσμιοποίηση και η μετανάστευση.
Η ταινία παρουσιάζει την επιστροφή, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, από τη Γερμανία στο πολυεθνικό χωριό του στην Τρανσυλβανία, ενός εργάτη, του Ματίας. Ευκαιρία γι’ αυτόν όχι μόνο να φροντίσει το μικρό γιο του, τον Ρούντι, που μέχρι τώρα ζούσε με τη μητέρα του, Άνα, και ο οποίος έχει πρόβλημα με τη φωνή του αλλά με τον φόβο ενός άγνωστου άντρα που τον καιροφυλακτεί στο δάσος αλλά και να βοηθήσει τον άρρωστο πατέρα του Ότο και να ξανασυναντήσει την παλιά ερωμένη του, τη Σίλα, η οποία τώρα διευθύνει ένα μικρό εργοστάσιο παρασκευής ψωμιού. Όταν όμως το εργοστάσιο προσλαμβάνει τρεις ξένους εργάτες, μετανάστες από το Σρι Λάνκα, η φαινομενική ηρεμία του χωριού ανατρέπεται και αρχίζει να βγαίνει στην επιφάνεια ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία των χωρικών.
Με το έντονα ρεαλιστικό στιλ που γνωρίσαμε στις προηγούμενες ταινίες του («Πίσω από τους λόφους», «Η αποφοίτηση» και, βέβαια, το «Τέσσερις μήνες…»), ο Μουντζίου περιγράφει με λεπτομέρεια την αλλαγή που αρχίζει να εμφανίζεται στο μέχρι τότε ήρεμο χωριό: το διώξιμο των τριών, αν και Χριστιανών, μεταναστών, από την εκκλησία του χωριού, τη συντηρητική στάση του ιερέα της περιοχής, τον εκφοβισμό των ξένων και την προσπάθεια εμπρησμού του σπιτιού της Σίλα, η οποία φιλοξενεί τους τρεις εργάτες.
Με αποκορύφωμα τη μεγάλης διάρκειας σεκάνς της συζήτησης των χωρικών με τον δήμαρχο, όταν στην επιφάνεια αρχίζουν να βγαίνουν όλες οι φοβίες και οι ρατσιστικές προκαταλήψεις των «πιστών», με επικεφαλής τον ίδιο τον παπά, ξεκινώντας από το ότι οι ξένοι αυτοί δεν είναι καθαροί με αποτέλεσμα να βρωμίζουν το ψωμί, πως όντας Αφρικανοί έχουν άλλη ψυχοσωματική κατασκευή (άποψη που υποστηρίζει και ο….γιατρός του χωριού!), ότι μετά από αυτούς θα ακολουθήσει και η άφιξη κι άλλων μεταναστών, που θα αλλάξει τη σύνθεση του χωριού, πως δεν πρέπει να κάνουν ότι κάνουν οι Γάλλοι που έχουν κιόλας αλλάξει τη σύνθεση του πληθυσμού τους, κλπ..κλπ. Δηλαδή, ότι ακριβώς υποστηρίζουν τα διάφορα Ακροδεξιά κόμματα ανά την Ευρώπη (βλέπε Λεπέν) που έχουν αρχίσει να κατακτούν έδαφος με παρόμοιες λαϊκίστικες απόψεις.
Μια δυνατή, ιδιαίτερα τολμηρή για τη Ρουμανία, ταινία, που δείχνει πως ο Μουντζίου δεν έχει χάσει το πάθος του για τη διερεύνηση και την αποκάλυψη της αλήθειας και που έχει πολλές πιθανότητες για ένα από τα βραβεία του φετινού φεστιβάλ.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr