Χαριτωμένη, ανάλαφρη αλλά και με μια έντονη πολιτική χροιά λόγω των ταξικών διαθέσεών της, η ταινία του Αντονίν Περετζάτκο, τρίτη γαλλική αυτής της εβδομάδας, βρίσκει την ηθοποιό Ζοσιάν Μπαλασκό σε ένα τερέν που ως κωμικός ηθοποιός παίζει στα δάχτυλα. Υποδύεται την παρακμασμένη πάλαι ποτέ αριστοκράτισσα με το πληθωρικό ονοματεπώνυμο Αντελαϊντ Σατό Τετάρ – Ντιτ Λα Ρεν Μερ, η οποία δεν μπορεί να χωνέψει το γεγονός ότι ο γιός της (Φιλίπ Κατεριν) έχει ερωτευτεί μια υπάλληλο του μετρό (Αναΐς Ντεμουστιέ).
Η ανάγκη της πεθεράς να απομακρύνει την ασήμαντη νύφη από την ζωή του κανακάρη της, τροφοδοτεί το βιτριολικό χιούμορ της ταινίας, στοιχείο του οποίου η απόφαση της πρώτης να προσλάβει ως και …ιδιωτικό ντετέκτιβ προκειμένου να αποδείξει ότι η απαράδεκτη μέλλουσα νύφη απατά τον γιό της. Με γνώμονα αυτό το χιούμορ που μπορεί να κάνει ασυναγώνιστη την Μπαλασκό η ταινία σε κερδίζει παρότι στην ουσία αναμοχλεύει ιδέες που οι κωμωδίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου έχουν διαχειριστεί με πολύ πιο ψυχαγωγικό τρόπο, αρκεί να θυμηθεί κανείς την Τασσώ Καββαδία και την Μαίρη Αρώνη σε ανάλογους ρόλους.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr