Θα τρίζουν τα κόκαλα του Γουές Κρέιβεν με τη ρηχή, εξυπνακίστικη εκδοχή του διδύμου Ματ Μπετινέλι - Όλπιν και Τάιλερ Γκίλετ. Χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχει καμιά νέα ή φρέσκια ιδέα, οι βασικές γραμμές του πρώτου «Scream» του 1996 τηρούνται ευλαβικά (ο δολοφόνος πριν σκοτώσει τα θύματά του τα καλεί στο τηλέφωνο, η περίφημη μάσκα και η μαύρη περιβολή εξακολουθούν να είναι τα σήματα κατατεθέν του δράστη, τα θύματα είναι κυρίως νέοι κ.λπ.) και οι όποιες αναφορές στο παρελθόν της σειράς γίνονται με μια προχειρότητα που ενώνει εντελώς άγαρμπα το χθες με το σήμερα.
Μπορεί να υπάρχουν δυο-τρεις σκηνές που σε κάνουν να γελάσεις με το ειρωνικό σχόλιο για τους φανατικούς οπαδούς της σειράς (μοιάζουν τουλάχιστον βαρεμένοι, αν όχι ανισόρροποι) να βρίσκει στόχο, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν δικαιολογείται ο αιματοβαμμένος αυτοσαρκασμός που επιχειρείται προκειμένου να δοθεί η απάντηση στο ερώτημα «τελικά τι είναι το νέο φιλμ: sequel ή reboot?». Αυτή η μείξη πραγματικότητας και φαντασίας δεν έχει καμιά στέρεα βάση και αναλώνεται στις προαναφερθείσες εξυπνάδες, καθώς και σε τσιτάτα τύπου «το Χόλιγουντ έχει ξεμείνει από ιδέες», που στην περίπτωση των Ματ Μπετινέλι - Όλπιν και Τάιλερ Γκίλετ (μας είχαν δώσει πριν από 3 χρόνια μια άλλη αιματοβαμμένη σάτιρα με τίτλο «Είσαι έτοιμος;») ισχύει απόλυτα.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athensvoice.gr